Het verhaal van Tarantella van de Guldenberg
Dag lieve Tarantella, wat heb ik veel van je mogen leren. Vanaf je geboorte, zelfs al ervoor, omdat ik met je moeder meedeed aan een jonge fokkers wedstrijd van het KWPN. Tot aan het laatste afscheid gisteren leerde ik van je, nu ben je in de handen van Zefanja (Equine Studies) en hoop ik dat er nog velen meer van je zullen leren.
Tarantella, 2 weken te vroeg geboren, als veulentje een schieterig, bloederig veulen. Na de opfok was je uitgegroeid tot een prachtige merrie om te zien, net je moeder (Prima Donna), maar dan een maatje groter. Ik heb je zadelmak gemaakt en met tussenpozen (omdat ik het zo druk had) opgeleid.
Toen je 5 was had ik je L2/M1 klaar en was het tijd om je te verkopen. Ik weet dat je een hele tijd in Noord Holland hebt gestaan, daarna is het zoeken. Bij het volgende adres heb je een veulentje gehad en 2 jaar? gestaan, daarna kort bij een handelaar waarna je aan mensen in Kloosterburen bent verkocht. Gelukkig kwamen we je daar weer op het spoor. Deze mensen hadden veel moeite met jouw temperament en verkochten je na een jaar aan de volgende eigenaren. Ik bleef contact houden, je eigenaren waren bang om met je te gaan rijden en voelden aan dat je pijn had. Ik ben je toen in het puntje van Groningen op gaan halen, zo bijzonder om te zien dat een paard haar geboorteplek zo herkende. Maar wat was ze er slecht aan toe. Ze stond heel slecht op haar hoeven, vol met littekens en spieratrofie. Ik heb je 8 maanden laten herstellen en daarna geprobeerd om weer met je te rijden. Maar na enkele weken was het voor mij duidelijk dat je teveel pijn had. Ik hoop dat ik je met veulentje Elvis nog een fijne oude dag heb kunnen geven. En zoals uit de afgelopen dagen, een reis door jouw lichaam ook wel is gebleken dat je het de laatste jaren goed hebt gehad. Kwaardaardige bultjes op je adrenal glands (bijnieren), die vormden door hoge hoeveelheid stress, cortisol aanmaak, leken beduidend kleiner geworden en minder actief.
Wat ik het ergste vind is de schade aan je lichaam door de ruiters/amazones die je hebt gehad. Voor onze Nederlandse begrippen heel normaal, als gebitsverzorger en spier therapeute, zie ik deze ruiters dagelijks, het zijn (vaak) klanten.
Hoe groot was de schade op haar rug en schoft van slecht passende zadels!!! Dit, terwijl zover ik weet, er echt wel "zadelpassers" bij zijn geweest. Ben je bewust van je zadelpasser, is het een verkoper of passer? En als je dus nog spieratrofie ziet, of je paard reageert op het zadel/dekje/kale plekken/hoofdschudden/singel aantrekken. Ga op zoek naar een second opinie! Volg je eigen gevoel, zoek desnoods een derde of vierde keer advies.
Hoe groot was de schade in haar hals, de zenuwverbindingen en de aansluiting naar de eerste rib, ik weet door een slofteugel, bijzetteugels, wielsporen en andere hulpmiddelen. Ze had een temperament, als je haar eerlijk met gevoel behandelde was het een erg lief paard, maar had ze pijn, dan kwam ze omhoog. Omdat de toenmalige eigenaren daar bang voor waren kregen ze van hun instructie te horen dat ze aan het paard moesten laten weten dat zij de baas waren. Hoeveel zie ik in de weekenden niet foto's voorbij komen op fb van klanten/amazones die helemaal verrukt zijn dat ze een buitenrit zijn gaan maken met hun paard, waarvan 80% met een slofteugel of ander hulpstuk. Als je niet voldoende rijtechnisch gevoel hebt, als je bang bent, ga dan NIET buitenrijden (of op een paard zitten)! Ik ben de afgelopen dagen weer heel hard op de feiten gedrukt hoeveel schade het geeft aan het paardenlichaam.
Tarantella had de malformatie aan haar C6 en wordt daarom opgenomen in de wereldwijde wetenschappelijke onderzoek van Equine Studies (opgezet door Sharon May Davies). Door deze malformatie, had zij spieren en zenuwbanen die niet op de oorspronkelijke manier in de lichaam functioneerde. Doordat ik haar, zonder longeren (met bijzetteugels), zadelmak heb gemaakt heeft zij lange tijd nog redelijk kunnen functioneren. Maar door de belasting van de eigenaren erna, was de slijtage in haar lichaam overweldigend verdrietig. Zover nu bekend lijkt 30% van onze warmbloed paarden populatie een malformatie aan de halswervels te hebben (C6 of C6/C7). Dus zal er ook echt iets aan de manier van zadelmak maken/het rijden van dressuurpaarden in Nederland moeten gaan veranderen.
Tarantella was altijd een lief en vrolijk paard, draafde en maakte nog een galopje in de wei met Elvis aan de voet. Vergis je er dus niet in hoeveel een paard, als prooidier, pijn verbergt en compenseert. Ze is bij mij geen dag kreupel geweest, terwijl we in de reis door haar lichaam geen gewricht zagen zonder (grote) schade!
Dag lieve Tarantella, we gaan je verschrikkelijk missen, ik hoop dat je het fijn hebt op de groene weides met je moeder!
En dankjewel voor alles, ik hoop dat ik door de kennis over jou lichaam, Elvis een beter leven kan geven.
